Gleðilegt nýtt ár!

Árið 2017 var skemmtilegt, frábært, krefjandi, erfitt og fjölbreytt allt í senn og má segja að það hafi verið algjör rússíbani. Í byrjun árs deildum við mamma herbergi heima hjá ömmu minni og afa. Í mars fengum við svo nýja húsið okkar afhent og fluttum þangað. Á meðan flutningunum stóð var heilmikið flakk á mér en í lok febrúar fór ég til London ásamt vinkonu minni og viku seinna fór ég í skólaferðalag til Barcelona.

Í maí tók ég svo eitt stærsta skref sem ég hef tekið hingað til og fór sem aupair til Ítalíu. Ég dvaldi þar 1/3 af árinu eða í 4 mánuði. Ég kynntist þar æðislegu fólki og þremur yndislegum stúlkum sem ég er stolt af því að kalla fjölskylduna mína. Einnig eignaðist ég frábærar vinkonur úti sem gerðu hverja helgi ógleymanlega. Ég fékk líka Matta, kærastann minn í heimsókn og ég sýndi honum Feneyjar og við skoðuðum Flórens saman. Svo kom mamma að sækja mig en áður en við fórum heim skoðuðum við Róm og skruppum í smá heimsókn til Þýskalands þar sem við skoðuðum Munchen og hittum ættingja í Regensburg.

Þegar heim var komið fór ég strax á fullt í skólanum og vegna þess að mér fannst ekki nóg álag að hafa komið nokkrum vikum of seint inn í önnina ákvað ég að vera í þremur störfum samhliða fullu námi. Ég get ekki sagt að ég mæli með því. Á sama tíma og skólinn var ótrúlega strembinn var einnig mjög gaman. Ég hélt áfram að kynnast nýju fólki, við vinkonurnar vorum duglegar að hittast og læra saman (ég hefði ekki náð viðskiptafræði eða stærðfræði án þeirra aðstoðar!) og að lokum náði ég að útskrifast. Ég hélt meira að segja ræðu fyrir hönd nýstúdenta við athöfnina og talaði þar um kvíða ungmenna og deildi minni persónulegu reynslu af hinni eilífu glímu við kvíða og þunglyndi og hversu kærkomin sú aðstoð er sem skólinn minn býður upp á.

Á árinu fór ég einnig nokkuð langt út fyrir þægindarammann og opnaði þetta blogg. Ég setti mér það áramótaheit að læra að verða alveg sama um hvað öðrum finnst um mig og ég held að ég hafi eiginlega bara tekið þennan blessaða þægindaramma og hent honum í ruslið.

Samhliða öllu sem ég tók mér fyrir hendur fylgdi sorgin mér áfram. Nú eru að verða liðin tvö ár frá því ég hitti pabba minn og besta vin seinast og sorginni fylgja alls konar tilfinningar. Það er erfitt að hafa hann ekki hjá mér á gleði- og sorgarstundum og þegar ég næ markmiðum mínum er sárt að geta ekki faðmað hann og heyrt hann segja hve stoltur hann er af mér. Ég veit þó að hann væri það.

Ég er ólýsanlega þakklát þeim stuðningi sem ég hef frá fólkinu í kringum mig, kærastanum mínum, vinkonum, mömmu, systkinum mínum og tengdaafjölskyldunni. Án þessa þétta stuðningsnets sem ég hef hefði ég ekki getað neitt af því sem ég áorkaði á árinu.

Ég tek nýja árinu með opnum örmum og hlakka til að sjá hvað framtíðin ber í skauti sér. Ég er ekki enn búin að strengja áramótaheit og ef ég læt verða af því mun ég örugglega skrifa færslu um það.

Ég læt nokkrar myndir frá árinu 2017 fylgja
Gleðilegt nýtt ár!
-Freydís

 London

 Barcelona

  

 Ítalía

Flórens 

Mamma í Feneyjum

Við mæðgur í Róm

Munchen

Vinkonur í Feneyjum, Virginia, ég og Marianne

Haustið

Útskrift 21. des 2017

Áramót 2017-18

Síðasta ítalíufærslan & Q&A

Nú eru sirka tvær vikur síðan ég kom heim úr sumarævintýrinu mínu og ég er eiginlega bara enn að lenda. Þetta sumar var skemmtilegt, spennandi, erfitt og í alla staði frábært og ég get sko alveg mælt með því að gerast aupair í smá tíma fyrir þá sem eru með útþrá á háu stigi, námsleiða, í lausu lofti eða   bara langar að prófa eitthvað nýtt. Yfir sumarið fékk ég nokkrar spurningar sem tengdust aupairstarfinu og langar mig að svara nokkrum þeirra í þessari færslu.

Hvernig verður maður aupair?

Ég fann fjölskylduna mína í gegnum síðuna Aupairworld.com en þar geta bæði host-fjölskyldur og aupair-ar skráð sig (aupair skrá sig frítt en host-fjölskyldur borga áskrift af öryggisástæðum). Þar bjó ég mér til aðgang, skrifaði smá texta um sjálfa mig, setti inn myndir og ferilskrá, valdi hvaða landa mig langaði til og hversu lengi mig langaði að vera. Þá gátu fjölskyldur frá þeim löndum skoðað prófílinn minn og sent mér skilaboð og ég gat einnig skoðað fjölskyldur sem mér leist á. Ég var búin að vera í samskiptum við um það bil 10-20 fjölskyldur á um það bil þriggja vikna tímabili þegar ég valdi fjölskyldu sem mér leist best á og þeim leist rosa vel á mig líka. Eftir það hófust umræður um það hvernig við vildum hafa allt, við ræddum aupair-samninginn fram og tilbaka, vinnutíma og mitt hlutverk inni á heimilinu, hvað skyldi gera við hvaða aðstæður sem er og í janúar 2017 bókaði ég flug til Ítalíu. 

Þarf að kunna tungumálið?

Ég kunni ekki stakt orð í ítölsku þegar ég kom og samskipti við börnin voru pínu flókin til að byrja með. Mitt hlutverk var að tala ensku við börnin og foreldrarnir vissu að ég kynni ekki ítölsku. Þetta reddaðist svosem allt, krakkarnir lærðu einhverja ensku og ég slatta ítölsku en það fer algjörlega eftir fjölskyldum og löndum hvort það þurfi að kunna tungumálið. Það er þó alltaf betra að geta reddað sér í landinu sem maður ætlar að dvelja í. 

Kostar mikið að vera aupair?

Ég var búin að safna mér um það bil 200 þúsund til að hafa í varasjóð áður en ég fór út í maí og sá peningur lá óhreyfður á bankabók allan tímann sem ég vann sem aupair, svo í ágúst þegar ég fór að ferðast þá gat ég notað þann pening. Fjölskyldan á að borga flest fyrir mann en svo fer það eftir samkomulagi hvort maður borgi sjálfur bæði flugin (út og heim) eða hvort fjölskyldan borgi annað hvort. Það fer einnig eftir samkomulagi hvort fjölskyldan borgi samgöngukostnað á ákveðnu svæði.

Fær maður vel borgað?

Það er ekki talað um laun þegar maður er aupair heldur vasapening. Maður er ekki að vinna nema þá barnapössun og létt húsverk og vinnutími má aldrei fara yfir 5 klukkutíma á dag. Það er misjafnt eftir löndum, fjölskyldum og vinnutíma hvað vasapeningurinn er mikill en á Ítalíu er venjan ca 65-100 evrur á viku minnir mig. 

Varstu heppin með fjölskyldu?

Ég tel mig hafa verið mjög heppna með fjölskyldu en það er ekki þar með sagt að lífið hafi verið eintómur dans á rósum. Þeir sem fara út sem aupair og segjast hafa verið hjá FULLKOMRI fjölskyldu eru einfaldlega að ljúga... Það er engin fullkomin fjölskylda til. Börnin gátu oft verið erfið og þau gátu alveg grenjað og öskrað bæði á mig, hvert á annað og á foreldra sína. Stundum vissi ég ekkert hvað ég átti að gera og stundum voru allir pirraðir. Ég held að þannig sé það hjá öllum fjölskyldum. Íslenskum, erlendum með aupair eða án. Ég ákvað það bara strax að ég væri ekki uppeldisaðilinn. Ég er ekki foreldri, hef aldrei alið upp barn og get ekki vitað betur en foreldrarnir sjálfir svo ég passaði mig bara að fylgja þeirra reglum og vera dugleg að spurja ef ég var ekki viss.

Fékkstu aldrei heimþrá?

Ó jú, svo sannarlega. Fyrsta kvöldið mitt grét ég mig í svefn því ég hélt ég væri að gera hræðileg mistök að fara langt í burtu frá öllu og öllum sem ég þekkti. Þetta vandist nú samt furðu vel og heilt yfir litið fékk ég ekkert svo oft heimþrá. Heimþrá er ekki af hinu slæma, það væri nú frekar að eitthvað væri ekki í lagi ef maður fengi alls enga heimþrá. Ég tel mig mikið sterkari og sjálfstæðari manneskju eftir þetta allt saman. 

Nú tekur íslenska haustið við mér. Ég er á fullu í skólanum, stefni á útskrift í vetur og ætla að sjálfsögðu að halda áfram að skrifa um það sem mér dettur í hug. Einnig er ég mjög dugleg á instagram og heiti þar freydis97. 

 Mig langar að segja takk kærlega fyrir mig við alla sem fylgdust með Ítalíuævintýrinu mínu og ég vona að sem flestir haldi áfram að fylgjast með mér.

Hér fyrir neðan er brot af þeim myndum sem ég tók síðasta mánuðinn úti. Ég fékk tvær heimsóknir, fyrst kom kærastinn minn svo mamma mín og á leiðinni heim til Íslands kíktum við mamma til Þýskalands. Myndirnar eru allar í rugli og koma ekkert endilega fyrir í réttri röð.

Flórens

Flórens

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Róm

Flórens

Munchen

Munchen

Munchen

Róm

Róm

Munchen

-Freydís

DIY skipulagsdagbók!

Heil og sæl, 

ég hef ekkert verið neitt ofsalega dugleg að skrifa færslur upp á síðkastið aðallega vegna þess að ég hef verið upptekin við það að ferðast og njóta seinustu daganna minna erlendis. Ég er stödd í München í Þýskalandi eins og er en kem heim aðfaranótt 6. september og þá verða komnir 4 mánuðir síðan ævintýrið mitt hófst. Ég ætla mér að skrifa færslu um ferðalögin mín síðastliðinn mánuðinn en nú ætla ég að koma mér að efni þessarar færslu.

Ég er algjör skipulagsfíkill og er mjög picky þegar kemur að því hvernig ég skipulegg mig. Ég hef prófað alls konar fyrirfram-planaðar dagbækur og komist að því að þær pirra mig óskaplega. Það sem pirrar mig mest við þær er hvað það verður mikil sóun ef maður er ekki að skipuleggja hvern einasta dag og oft er alls konar auka drasl á síðunum sem taka bara pláss. 

Ég var alltaf pínu smeik við bullet journal systemið en það leit út fyrir að vera svo tímafrekt svo í fyrravetur þegar ég byrjaði aftur í skólanum eftir smá pásu ákvað ég að prófa að nota bara litla stílabók undir skipulagið mitt og mér fannst það virka ágætlega. 

Stílabókin sem ég notaði í fyrravetur. Hún er úr sösterene grene og kostaði að mig minnir 700kr

Í sumar fann ég fyrir tilviljun litla og krúttlega verslun í Feneyjum sem selur alls konar handgerðar dagbækur, stílabækur, bréfsefni og fleira. Maðurinn sem rekur verslunina heitir Paolo Olbi og eftir að spjalla við hann stóðst ég ekki mátið og keypti mér þessa gullfallegu bók til að nota sem skipulagsdagbók (svo nú nota ég næstum-því bullet journal til að skipuleggja mig).

Þar sem bókin var alveg tóm, ekki línustrikuð eða fagskipt eða neitt þá ákvað ég að föndra smá og skipta bókinni upp í 5 hluta. Ég tók eina opnu úr miðju bókarinnar til að nota í merkimiðanna, svo tók ég appelsínugult karton úr föndurhorni aupairfjölskyldunnar minnar og gerði þessa litlu krúttlegu miða og límdi inn í bókina.

Ég skipti bókinni upp í fimm hluta. Fremst er ég með "á döfinni" þar sem ég geri dagatöl fyrir hvern mánuð og skrifa hjá mér mikilvæga hluti eins og t.d. tannlæknatíma, flug eða áminningar um áríðandi hluti.... svo er ég með allt sem tengist skólanum á einum stað, vinnan á öðrum, bloggið og svo aftast er ég með allskonar þar sem ég get haft hvað sem mér dettur í hug eins og tiltektar to-do lista eða nestistplön fyrir vikuna. 

Hér er dagatal fyrir september. Fyrir mér er mikilvægast að hafa hlutina sem einfaldasta svo ég ákvað að skrifa bara upp dagsetningarnar og svo geri ég lista fyrir neðan ef það er eitthvað sérstakt á döfinni hjá mér. 

Ég ákvað að teikna upp stundatöfluna mína í skólanum vegna þess að ég man hana aldrei. Hver áfangi á sinn eigin lit (já, svona eins og í fyrsta bekk í grunnskóla) því það auðveldar mér að muna hvaða tíma ég er að fara í. Ég er einnig með möppur undir allar glósur og námsefni og möppurnar eru í sömu litum og hver áfangi. 

Paolo fannst svo gaman að spjalla að hann gaf mér svona fallegt bókamerki með stafnum mínum. Ég fattaði það svo eftirá að hann hafði ruglast á dagsetningum. Það stendur 28. júlí en ég keypti bókina 29. júlí en mér finnst það bara skondið.

Allt í allt tók þetta föndur um það bil klukkutíma. Mér finnst mikilvægt að hið daglega skipulag taki sem minnstan tíma en fyrir mér er það hluti af hinum mínimalíska lífsstíl að velja vel í hvað maður ver tímanum.  Ég reyndi því eftir bestu getu að haga bókini þannig að ég geti skipulagt mig fljótt og örugglega án þess að sóa blaðsíðum. 

Ég er að spá í að hafa fastan lið hér á blogginu mínu í september tileinkaðan skólanum og skipulagi. Ég er með nokkrar færslur planaðar sem ég hlakka til að deila svo endilega fylgist með.

-Freydís

Ítalía: Update // ENGLISH VERSION BELOW

Hey, hæ, hó,

Nú er minna en vika eftir af aupair-ævintýrinu mínu og bara MÁNUÐUR í að ég komi heim til Íslands (er orðin pínu spennt). Í Júlí fór ég næstum því hverja helgi til Feneyja að hitta vinkonur mínar. Við höfum meðal annars farið farið til eyjunnar Murano og séð glerblásara að verki, Burano sem er þekkt fyrir handgerðar blúndur, kíkt út á lífið og skoðað Feneyjar. Maður upplifir eitthvað nýtt í hvert skipti sem maður kemur þangað. Þess á milli hef ég verið dugleg að kíkja í sund, farið í hjólatúra og borðað þyngd mína í ís. Þegar litið er til baka er ég mjög ánægð með ferðina. Þrátt fyrir að hafa glímt við mikla heimþrá á tímum, sorgin og kvíðinn bankað upp á af og til er ég virkilega sátt. Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst æðislegu fólki, verið hjá yndislegri fjölskyldu og eignast vinkonur fyrir lífstíð. Síðustu dögunum mínum sem aupair ætla ég að eyða með fjölskyldunni í Caorle og eftir það mun ég ferðast þangað ég kem heim en ég fjalla meira um það seinna. 

Að neðan er brotabrot af þeim myndum sem ég hef tekið í sumar bæði á símann og myndavélina, endilega njótið.

// ENGLISH VERSION \\

Now I have less than one week left as an aupair and only ONE MONTH until I go back to Iceland. In July I went to Venice almost every weekend to meet up with my friends and we have been to Murano and Burano Islands, explored Venice and spent some evenings out amongst other things. During the weekdays I've gone swimming, biking and overall i've eaten my weight in gelato. Looking back I am very happy with the way this trip has turned out and even though I've had to deal with homesickness, sorrow and anxiety every now and then I am very glad that I came here and that I didn't give up! I am so grateful for this opportunity that I got, the people that I've met, how lucky I was with my host-family and the amazing  friends I've made. My last few aupairing days I am going to spend with my host-family in Caorle and after that I will do some traveling until I go home. I will write more about that later.

Below is a fracture of all the pictures I've taken this summer both with my iphone and my camera.

-Freydís